De Prijs van Medeplichtigheid

Voorwoord

Een fragment uit het boek “De Adem van het Nieuwe Bewustzijn” waarin het essay de thematiek verkent van bewustzijn, soevereiniteit, geopolitiek en spiritueel ontwaken, als een krachtige uitdrukking van een tijdloos innerlijk weten.

De wereld draait door. Satellieten zoemen over onze hoofden, digitale netwerken verlichten onze schermen, en drones zaaien dood op onbekende continenten. In kantoren worden spreadsheets uitgerekend over wie, waar, hoeveel moet lijden voor de ‘groei’ van het Bruto Nationaal Product.

En wij? Wij zitten aan keukentafels. We scrollen. We slikken nieuws als capsules. We betalen belasting. En we geloven dat het hoort, dat het zo gaat.

Maar in de verte weerklinkt een stem.

“Het is een oorlogsmisdaad. De geschiedenis zal ons dit niet vergeven.”

De stem van een oude, eerlijke politicus — Bernie Sanders — klinkt niet als een schreeuw, maar als een aanklacht tegen onze collectieve stilte. Zijn woorden, uitgesproken in een Senaat die zijn geweten vaak inruilt voor oliecontracten, dringen als vonken in het dorre hout van ons wereldbesef. Hij noemt het beest bij de naam: oorlog, georganiseerd door elites, gefinancierd door het volk, gelegitimeerd met leugens.

En zo ontstaat het nieuwe bewustzijn.

Niet als een ideologie, maar als een golf. Een golf van ontwaken. Van vragen. Van weigeren om nog langer slaaf te zijn van geopolitieke spelletjes waarin kinderen sterven, steden worden verwoest en de waarheid wordt vermomd als patriottisme.

“Waarom betalen wij voor oorlog?”
“Waarom worden onze regeringen marionetten van grootmachten?”
“Wat als onze belastingen geen scholen, maar kogels financieren?”

In het antwoord ligt de barst.

De barst die de illusie doorbreekt, de barst waardoor licht valt in het bewustzijn van de mens. Het nieuwe bewustzijn vraagt om een andere koers: een samenleving waar de stem van het volk niet meer wordt genegeerd, waar spiritualiteit geen ontsnapping is maar richting, waar samenwerking de plaats inneemt van onderwerping.

Jeffrey Sachs benoemt het scherp in zijn VN-speech: Europa moet stoppen een vazal van de VS te zijn en een eigen weg kiezen, gebaseerd op vrede, respect en evenwicht. Richard Wolff wijst op de economische hypocrisie van het IMF en hoe hun ‘hulp’ vaak slavernij in een nieuw jasje is. En de BRICS-landen, in opkomst, schudden het westers juk af en zoeken een multipolaire wereld.

Maar ook daar schuilt gevaar: wie niet ontwaakt in zijn hart, bouwt slechts nieuwe hegemonieën met andere vlaggen.

Het nieuwe bewustzijn zegt: soevereiniteit is niet alleen politiek. Het is innerlijk. Het is het vermogen om je ziel niet te verkopen, om je waarheden niet te laten vervormen, om medeplichtigheid te weigeren — ook als die verpakt komt in retoriek, in macht, in gemak.

En daar, precies daar, begint de revolutie van het Licht.

Niet in parades. Niet in partijprogramma’s. Maar in mensen die hun ogen openen, hun vragen stellen, en weigeren nog langer pion te zijn in een spel dat hun hart niet dient.