De Spiegel van het Ongekende

Een Overlevering van Liefde, Zelfkennis en de Dans der Ziel

I. Over Liefde en Haar Ware Aard

En een man kwam bij de wijze en sprak:
“Meester, vertel mij over de vrouw die ik bemin, over het vuur dat mij verteert.”

De wijze keek hem aan zoals de zon kijkt naar het dauwblad en sprak:

“Gij bemint geen vrouw — gij bemint de weerspiegeling van uw onvoltooide ziel.
Wat gij in haar zoekt, is wat gij nog niet hebt durven ontmoeten in uzelf.
Zij is niet de vervulling van uw leegte, maar de uitnodiging om de leegte te begrijpen.”

Liefde die geboren wordt uit onbewust verlangen,
lijkt op een bloem die bloeit in de schaduw —
prachtig, maar niet duurzaam.

Want ware liefde is niet het bezit van de ander,
maar het herwinnen van jezelf.
Het is de ontmoeting van twee zielen
die zichzelf niet meer verbergen hoeven.

“Gij zegt: zij is mijn muze.
Ik zeg u: zij is uw spiegel.
En wanneer gij haar ziet als mens,
pas dan zult gij leren wat liefde werkelijk betekent.”

II. Over het Masker en de Schaduw

Je denkt jezelf te kennen.
Maar veelal is dat wat je kent slechts het masker —
de persona die glimlacht, gehoorzaamt, past in de wereld.
Zij is de stem die je werd aangeleerd te volgen.

Het ego, zegt Jung, is geen vijand —
het is een poortwachter.
Maar als gij denkt dat de poortwachter het koninkrijk is,
dan zult gij de troon van je ziel nooit betreden.

In de diepte ligt de schaduw:
de ongeziene, de vergeten, de weggestopte.
Zij spreekt niet, maar ademt door jouw keuzes,
door je patronen, je woede, je gemis.

Je leeft niet alleen met jezelf,
maar met al je verlaten delen.

“De waarheid is niet het licht zonder duister,
maar het licht dat het duister durft te omvatten.”

III. Over Transformatie en Thuiskomen

Liefde is de dans tussen het bekende en het onbekende.
Het is de bereidheid om de ander niet te gebruiken als toevlucht,
maar als poort naar het Zelf.

“Wil je werkelijk liefhebben?
Leer dan eerst alleen te zijn.
Sta naakt in de storm van jouw angsten.
Wees bereid jouw eigen naam opnieuw uit te spreken.”

Want niemand kan je geven wat jij jezelf ontzegt.
En niemand zal je volledig begrijpen,
totdat jij jezelf in volledigheid kunt dragen.

De ware reis is een terugkeer,
geen vlucht naar de ander,
maar een afdaling in de kern.

“De man die in het diepe sprong,
werd niet gered door de armen van zijn vader alleen —
maar door de overgave aan het onbekende.”

De Dans der Ziel

Laten wij dan bij het vuur zitten,
zoals je deed met je zusje Ursula onder het dak van sterren.
Niet als dromers,
maar als zij die weten dat elk woord uit de stilte is geboren.

Laat ons leren luisteren
— niet met oren, maar met het hart.
Laat ons knielen voor het mysterie dat liefde heet,
en haar niet bezitten, maar begroeten,
zoals de dageraad groet zonder belofte.

Slotresonantie

Wat gij liefhebt,
is de echo van wie gij kunt zijn.

Wat gij vreest,
is de poort naar jouw verlossing.

En wat gij verlangt,
is geen vrouw, geen man, geen zekerheid —
maar de herinnering
dat gij heel bent
en altijd bent geweest.