Je kent het wel: je zit in de metro, oortjes in, en ineens knalt er een dubbeat door je hoofd. Geen standaard reggae, maar iets rauwer. Er komt geen zang, maar spoken word. En die stem? Die klinkt als protest, als poëzie, als geschiedenis. Dat is Linton Kwesi Johnson (LKJ) — een man die niet alleen muziek maakt, maar de straat, de strijd en de ziel van een hele generatie in woorden giet.
In een tijd waarin identiteitspolitiek, racisme en sociale ongelijkheid weer volop besproken worden, is het werk van LKJ relevanter dan ooit. Zijn optreden op het Chiemsee Reggae Festival in 1999 is een masterclass in hoe je kunst kunt gebruiken als wapen tegen onderdrukking.
🎤 Wie is LKJ?
Linton Kwesi Johnson is een Jamaicaans-Britse dichter en muzikant, geboren in 1952 en opgegroeid in Brixton, Zuid-Londen. Hij is de grondlegger van dub poetry — een genre waarin poëzie wordt voorgedragen over diepe reggae ritmes. Geen gezang, geen melodie, maar ritmische woorden die snijden als messen.
Zijn teksten gaan over racisme, politiegeweld, kolonialisme en sociale strijd. Maar hij doet dat niet met woede alleen — hij doet het met stijl, met ritme, met een stem die je niet kunt negeren.
📜 Sonny’s Lettah: een brief uit de gevangenis
Zijn optreden begint met Sonny’s Lettah 00:00:06 — een gedicht in de vorm van een brief van een gevangene aan zijn moeder. Hij vertelt hoe zijn jongere broer door de politie werd mishandeld, en hoe hij zelf werd gearresteerd voor moord toen hij probeerde in te grijpen.
“Mama, I just couldn’t stand up there and do nothing…”
Het is rauw, het is echt, en het is herkenbaar voor iedereen die ooit onrecht heeft gezien en zich machteloos voelde. In Rotterdam, in Londen, in Paramaribo — dit verhaal is universeel.
🎪 Notting Hill Carnival en de Forces of Victory
LKJ vertelt over de strijd om de Notting Hill Carnival te vestigen als cultureel evenement in Londen. Het was geen feestje dat zomaar werd geaccepteerd — het was een gevecht tegen Babylon, tegen het systeem dat zwarte cultuur probeerde te onderdrukken.
In Forces of Victory 00:04:43 roept hij op tot solidariteit:
“We’re the forces of victory, now what you gonna do?”
Het is een anthem voor iedereen die zich ooit klein voelde, maar weet dat collectieve kracht alles kan veranderen.
🧠 Educatie via poëzie
LKJ is niet zomaar een artiest — hij is een cultureel educator. Hij vertelt over Blair Peach, een leraar die werd vermoord door de Britse politie tijdens een demonstratie 00:11:25. Hij eert Walter Rodney, een Guyanese activist die schreef over hoe Europa Afrika heeft onderontwikkeld 00:14:30.
Zijn teksten zijn geschiedenislessen, maar dan met baslijnen. Hij maakt je wakker, zonder dat je in een klaslokaal hoeft te zitten.
💥 Van Brixton tot Rotterdam: parallellen
Wat LKJ beschrijft over Brixton — politiegeweld, raciale profilering, frustratie — is niet ver van wat jongeren in Rotterdam-Zuid, Delfshaven of de Bijlmer soms ervaren. De crackepidemie in de VS, waarover journalist Gary Webb schreef, had ook invloed op hoe zwarte gemeenschappen in Europa werden bekeken.
Advertentie
In de rastacult noemt men het systeem “Babylon” — een metafoor voor alles wat corrupt, onderdrukkend en koloniaal is. En zijn muziek is de tegenstem. De Rasta-filosofie draait om spiritualiteit, verzet en verbinding. Geen passieve religie, maar een actieve levenshouding.
🧠 Identiteitspolitiek: een zegen én een strijd
Voor sommige jongeren voelt identiteitspolitiek als een bevrijding — eindelijk erkenning. Voor anderen voelt het als een label, een beperking. LKJ laat zien dat je je identiteit kunt gebruiken als kracht, zonder jezelf te reduceren tot slachtoffer.
Zijn werk is geen klaagzang, maar een strijdlied. Hij zegt: “We fight them back” 00:08:23. Niet met haat, maar met kunst, met kennis, met ritme.
🎧 Waarom jij LKJ moet checken
Als je jong bent in Rotterdam, dan leef je in een stad vol cultuur, contrasten en geschiedenis. LKJ is jouw soundtrack als je door de stad fietst en nadenkt over wie je bent, waar je vandaan komt, en waar je naartoe wilt.
Zijn muziek is geen achtergrondgeluid — het is een wake-up call. Een reminder dat kunst niet alleen mooi is, maar ook machtig.
📲 Playlist voor de straat
Wil je beginnen? Hier zijn een paar tracks die je moet checken:
- Sonny’s Lettah — over politiegeweld en broederliefde
- Forces of Victory — over culturele strijd en trots
- Reggae fi Peach — eerbetoon aan een gevallen activist
- Di Great Insohreckshan — over de Brixton-rellen
- Bass Culture — over de kracht van zwarte muziek
🔚 Slotwoord
Linton Kwesi Johnson is geen relic uit het verleden — hij is een stem van het heden. Zijn optreden op Chiemsee Reggae 1999 is een reminder dat kunst, politiek en spiritualiteit samen kunnen komen in iets dat groter is dan jezelf.
Dus de volgende keer dat je denkt: “Wat kan ik doen tegen onrecht?” — zet LKJ op, luister, en voel hoe de woorden je wapenen.
Want zoals hij zegt: “We’re the forces of victory — now what you gonna do?”
Soemo’s WijsNieuws 
Plaats een reactie