Creativiteit en Voeding: Kunst Tussen Suriname en Rotterdam

Rotterdam is een stad die nooit stilstaat. Tussen de metro’s, markten en koffiebars beweegt ook een ander verhaal: dat van creativiteit die zich niet laat stoppen door omstandigheden. Foto’s en schilderwerken, gemaakt met digitale tools, worden hier ingezet om een verschil zichtbaar te maken dat velen voelen maar moeilijk onder woorden brengen: eten in Suriname versus eten in Nederland en Vlaanderen.

Beelden als getuigen

Over een periode van zes maanden ontstond een kleine, maar betekenisvolle reeks foto’s. Niet veel in aantal, maar genoeg om een verhaal te dragen. Deze beelden zijn geen toevallige snapshots; ze zijn een document van een zoektocht. Ze laten zien hoe het lichaam reageert op voeding, hoe energie verschilt tussen landen, en hoe kunst kan dienen als spiegel van die ervaring.

Naast de foto’s kwamen er digitale schilderwerken. Waar vroeger verf, doek en penselen nodig waren, is er nu een digitaal atelier geopend. Copilot werd een instrument: een manier om ideeën razendsnel om te zetten in beelden. Waar een schilderij dagen kostte, staat er nu binnen minuten een visuele vertaling van een gedachte. Het resultaat is een hybride archief van foto’s en schilderijen die samen een verhaal vertellen.

Creativiteit als kompas

Het gaat hier niet alleen om eten. Het gaat om de manier waarop kunst en creativiteit worden ingezet om een ervaring te delen. In Suriname voelde het lichaam zich verzadigd met minder. Groenten zoals kousenband en tayerblad vulden sneller, gaven meer energie. In Nederland zien dezelfde gewassen er mooier uit, maar het gevoel van verzadiging blijft achter.

Dat verschil is niet alleen een feit, het is een gevoel. En dat gevoel wordt zichtbaar gemaakt via kunst. Foto’s tonen de werkelijkheid, schilderijen vertalen het naar emotie. Samen vormen ze een verhaal dat verder gaat dan cijfers en tabellen. Het is een creatieve manier om te laten zien dat voedingswaarde niet alleen in uiterlijk zit, maar in wat het lichaam ervaart.

Mijn ervaring met AI

De ontdekking van AI was een kantelpunt. Waar ik vroeger dagenlang werkte aan een schilderij, kan ik nu in minuten een beeld oproepen dat mijn idee vertaalt. Dat voelt niet als een vervanging van kunst, maar als een uitbreiding van mijn mogelijkheden. Copilot werd een creatieve partner: niet om mijn inhoud te bepalen, maar om mijn kronkels en invalshoeken te respecteren en te versterken.

In het begin was er weerstand. Soms leek AI te betweterig, of te veel vast te zitten in officiële narratieven. Maar gaandeweg ontdekte ik dat het draait om hoe je het inzet. Als ik zelf de inhoud bepaal en AI gebruik als instrument, ontstaat er ruimte. Dan wordt het geen filter, maar een penseel.

Het verschil is groot: schildermateriaal kost geld en tijd, digitale schilderijen kosten praktisch niets en zijn razendsnel te maken. Dat geeft vrijheid. Ik kan experimenteren, variëren, archiveren en delen zonder beperkingen. AI is daarmee niet alleen een technische tool, maar een creatieve versneller. Het opent een nieuw atelier, waarin ik mijn ideeën kan uitwerken en mijn ervaringen kan verbeelden.

Van Suriname naar Rotterdam

Wie in Suriname eet, merkt dat het lichaam sneller tevreden is. Een bord met sopropo of tayerblad kan genoeg zijn voor een hele dag. Terug in Rotterdam voelt dat anders. Hier vraagt het lichaam om meer vlees, meer groente, meer volume. Het contrast is groot, en dat verschil wordt nu niet alleen verteld, maar ook getoond.

De foto’s en schilderwerken maken dit zichtbaar. Ze zijn geen illustratie, maar een interpretatie. Ze laten zien hoe een bord eten meer kan zijn dan voeding: het is cultuur, het is energie, het is identiteit.

Kunst als bewijs

In een tijd waarin influencers en artsen steeds vaker wijzen op dalende voedingswaarden, voegt kunst een nieuwe laag toe. Het is geen grafiek of wetenschappelijk rapport, maar een visuele ervaring die mensen raakt. Een schilderij kan laten voelen wat woorden soms niet kunnen. Een foto kan een moment vastleggen dat anders verloren zou gaan.

Door deze werken te delen, wordt het verschil tussen Suriname en Nederland tastbaar. Het gaat niet om nostalgie, maar om een creatieve manier om een maatschappelijk thema te verbeelden.

Rotterdam als podium

Rotterdam is de plek waar deze werken samenkomen. De stad is multicultureel, met een grote Surinaamse gemeenschap. Op markten en in toko’s liggen zowel geïmporteerde producten uit Suriname als lokaal gekweekte varianten. Het geeft bewoners de kans om zelf te vergelijken.

De kunstwerken voegen daar een nieuwe dimensie aan toe. Ze maken het gesprek visueel. Ze laten zien dat het verschil niet alleen in smaak zit, maar in energie en beleving.

Conclusie

Dit artikel is meer dan een verslag van voedingswaarde. Het is een getuigenis van creativiteit. Foto’s en digitale schilderwerken maken zichtbaar wat woorden soms niet kunnen: het verschil in energie tussen Suriname en Nederland, de kracht van voeding, en de rol van kunst als spiegel van ervaring.

Rotterdam is het podium, Suriname de inspiratie, en AI het nieuwe atelier. Samen vormen ze een verhaal dat niet alleen informeert, maar ook raakt. Want uiteindelijk gaat het niet alleen om wat we eten, maar om hoe we het beleven — en hoe we dat beleven vastleggen in kunst.