Rotterdam staat bekend als een stad van energie, veerkracht en rauwe trots. De Kuip is meer dan een stadion; het is een symbool van verbondenheid, een plek waar Feyenoord-supporters hun hart laten spreken. Maar diezelfde energie heeft de afgelopen jaren een donkere wending genomen. Een groep die zichzelf de Rotterdam Radicals noemt, heeft de passie van het voetbal omgevormd tot een platform voor intimidatie, geweld en angst.
Dit verhaal gaat niet alleen over voetbal. Het gaat over macht, charisma, en hoe loyaliteit kan worden misbruikt. Het gaat over een stad die haar identiteit moet beschermen tegen krachten die diezelfde identiteit dreigen te corrumperen.
De opkomst van de Radicals
Rond 2021 begonnen de eerste signalen. Er was een nieuwe groep actief binnen de Feyenoord-scene. Niet de oude garde hooligans die al decennia bekend waren, maar een jongere, meer georganiseerde kern. Hun naam: Rotterdam Radicals.
Ze maakten zich niet alleen zichtbaar in en rond het stadion, maar ook daarbuiten. Incidenten stapelden zich op: een scheidsrechter werd aangevallen tijdens een supporterstoernooi in De Kuip, homofobe intimidatiecampagnes richtten zich tegen activisten, en in ’s Gravendeel liep een nieuwjaarsviering uit op een gewelddadige confrontatie met de politie. Agenten werden bekogeld met vuurwerk, wegen werden bezaaid met kraaienpoten om politiewagens te saboteren. Het was geen spontane baldadigheid meer, maar georganiseerde chaos.
Advertentie
De leider: Max V. uit Rijswijk
Centraal in dit verhaal staat één man: Max V., afkomstig uit Rijswijk. Zijn profiel verraste velen. Geen stereotype hooligan die via brute kracht opklom, maar een hoogopgeleide jurist en fiscalist. Iemand die in de wereld van advocaten en accountants carrière had kunnen maken.
In plaats daarvan koos hij voor een rol als strateeg van geweld. In de rechtbank werd hij omschreven als het “intellectuele brein” achter de Radicals. Hij gaf opdrachten, regisseerde intimidatiecampagnes en gebruikte zijn charisma om een groep jongere supporters volledig onder zijn gezag te brengen. “Tegen hem ga je niet in,” verklaarde een medeverdachte. Zijn overwicht was absoluut.
Dat contrast – een man met een nette opleiding die zich ontpopt tot leider van een gewelddadige hooligangroep – maakt zijn verhaal zo verontrustend. Het laat zien dat intellect en charisma niet altijd leiden tot constructieve invloed, maar ook ingezet kunnen worden om destructie te organiseren.
De rechtszaak en veroordeling
In oktober 2023 moest Max V. zich verantwoorden voor de rechter. De aanklachten waren zwaar: bedreigingen, discriminatie en betrokkenheid bij rellen. Bewijsstukken toonden zijn rol bij spandoeken in Tirana tijdens de Conference League-finale, waar teksten als “Hitler onze vorst, vergas Paul van Dorst” internationaal voor verontwaardiging zorgden. Hij werd gelinkt aan bedreigingen tegen burgemeester Ahmed Aboutaleb en diens dochter, en aan pogingen tot brandstichting bij een sportschool van activist Paul van Dorst.
De rechtbank veroordeelde hem tot drie jaar celstraf, plus één jaar voorwaardelijk. In juli 2024 bevestigde het gerechtshof die straf. De rechters benadrukten dat hij niet alleen levens in gevaar had gebracht, maar ook Feyenoord in diskrediet had gebracht. Voor een club die trots staat op haar gemeenschap was dat een harde klap.
Een oefenveld voor groter gevaar
Wat de Rotterdam Radicals onderscheidt van traditionele hooligans is hun manier van opereren. Hun acties waren geen losse uitbarstingen, maar zorgvuldig geplande operaties. Dat maakt hen gevaarlijker – en voor onderzoekers een signaal dat zulke groepen kunnen functioneren als oefenveld voor georganiseerde misdaad of extremisme.
De dynamiek is duidelijk:
- Een leider met intellect en charisma die loyaliteit afdwingt.
- Volgers die geweld normaliseren en grenzen verleggen.
- Logistiek die verder gaat dan stadionrellen: van kraaienpoten tot doelgerichte intimidatie.
Het is precies die combinatie die ook aantrekkelijk kan zijn voor criminele netwerken of extremistische bewegingen. Er is geen bewijs dat Max V. al door zulke netwerken is ingezet, maar het risico ligt voor de hand.
Rotterdam en haar identiteit
Rotterdam is een stad die trots is op haar veerkracht. Gebombardeerd in de Tweede Wereldoorlog, herbouwd met staal en beton, en altijd vooruitkijkend. Feyenoord belichaamt dat gevoel: de club van de mensen, de trots van Zuid.
Maar wanneer groepen als de Radicals die identiteit kapen, verandert de betekenis van loyaliteit. Waar verbondenheid normaal staat voor solidariteit, wordt het nu misbruikt om angst te verspreiden. Waar passie voor voetbal een viering hoort te zijn, wordt het een excuus voor geweld.
Het gevaar is niet alleen fysiek, maar ook symbolisch. Het imago van Rotterdam kan verschuiven van stad van kracht naar stad van dreiging.
De menselijke gevolgen
Achter de headlines schuilen persoonlijke verhalen. Politieagenten in ’s Gravendeel kampen nog steeds met trauma’s van die nacht. Activisten zoals Paul van Dorst, oprichter van de Roze Kameraden, kregen te maken met bedreigingen die ver voorbij voetbalbanter gingen. Families van bedreigde personen leven met angst.
Zelfs binnen de Feyenoord-gemeenschap voelen supporters zich verraden. Voor velen is de club een symbool van trots en gemeenschap. Dat een groep diezelfde naam gebruikt om haat en intimidatie te verspreiden, voelt als een aanval op hun identiteit.
Wat dit ons leert
Het verhaal van de Rotterdam Radicals laat zien dat:
- Leiders niet altijd uit voorspelbare hoeken komen. Intellect en opleiding kunnen ook misbruikt worden.
- Geweld kan worden geoefend en genormaliseerd in contexten die op het eerste gezicht onschuldig lijken.
- Steden moeten alert zijn op hoe hun identiteit kan worden gekaapt door groepen die intimidatie als strategie gebruiken.
Voor Rotterdam betekent dit dat de stad haar eigen verhaal moet blijven vertellen. Dat veerkracht gaat over bouwen, niet over vernietigen. Dat loyaliteit gaat over samen staan, niet over anderen neerhalen.
Een verhaal dat verder reikt
Waarom is dit relevant buiten Nederland? Omdat de dynamiek niet uniek is. Overal ter wereld ontstaan groepen die sport, muziek of cultuur gebruiken als dekmantel voor georganiseerde intimidatie. Ze testen grenzen, rekruteren volgers en kunnen evolueren naar iets veel gevaarlijkers.
De Rotterdam Radicals zijn een case study: een voorbeeld van hoe passie kan worden gekaapt, en hoe belangrijk het is om die signalen vroeg te herkennen.
Conclusie: schaduw en licht
Rotterdam blijft een stad van energie en veerkracht. Feyenoord blijft de trots van Zuid. Maar het verhaal van de Radicals herinnert ons eraan dat zelfs in plekken gebouwd op solidariteit, schaduwen kunnen groeien.
Het is een waarschuwing: charisma en intellect kunnen misbruikt worden, geweld kan worden geoefend, en gemeenschappen moeten alert blijven om hun identiteit te beschermen.
De Radicals probeerden te bepalen wat het betekent om bij Rotterdam te horen. Maar de echte identiteit van de stad is groter dan zij. Het ligt in de skyline die opnieuw werd opgebouwd, in de chants in De Kuip, in de multiculturele straten en in de dagelijkse veerkracht van de mensen. Dat is het Rotterdam dat blijft bestaan – en dat is het verhaal dat verteld moet worden.
Soemo’s WijsNieuws 
Plaats een reactie